Overdenkingen:
La Rioja Argentinië
26 oktober 2019
Op onze reis door Zuid Amerika ben ik door alle landen gereden die hier vermeld worden als onrustig.(Ecuador, Peru, Bolivia, Chile en Argentinië)
In Argentinië zijn morgen (27/10) de verkiezingen, dus vanaf morgen kan het hier ook gedaan zijn met de rust.
Afgelopen week verscheen er een artikel in het NRC dat veel uitlegt:
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/22/democratische-diabetes-vreet-zuid-amerika-op-a3977664
De cijfers zoals gepresenteerd in het artikel bieden een goede houvast, maar wat ontbreekt is bijv. wat kun je kopen met een minimum inkomen (wat zijn de kosten voor het levensonderhoud en welk deel van het minimumloon heb je daarvoor nodig).
Wat ook ontbreekt is de verhouding bovengemiddeld rijk en minimumloon. De verdeling arm/rijk is een veel belangrijker probleem dan de democratie. Het punt is nl. dat de politici en de kring daaromheen zich buiten proportioneel kan verrijken als ze gekozen zijn. Corruptie en gedrag van multinationals (mijnbouw/ transport/ energie) zijn een hele belangrijke factor waardoor de kloof tussen arm en rijk niet kleiner wordt. Dat staat los van welk politiek systeem dan ook en links is even erg als rechts. De mensen hier zijn niet tegen de democratie, maar tegen de zelfverrijking die de politici erop nahouden.
Wat mij bezighoudt is hoe kunnen we deze landen helpen bij de verduurzaming die we met zijn allen op de gehele wereld nastreven. Qua energie (opwekking/ voorziening) is dit een continent van ongekende mogelijkheden om dit snel te verduurzamen. Elektrificatie is hier zo mogelijk nog voor de handliggender en eenvoudiger en goedkoper dan waar dan ook. Mijn inschatting is dat er nu al 75% van de benodigde elektriciteit wordt opgewekt via waterkracht. Dit kan gemakkelijk allemaal fossiel vrij worden met inzet van geothermie, zon en wind. Als wij (Europa) Zuid Amerika kunnen ondersteunen met kennis op het gebied van netbeheer, feed-in van stroom, smart grids en productie van elektrische auto’s/ vrachtauto’s en niet te vergeten batterijen, dan kan het hier snel gaan. De valkuil is echter dat wij willen verkopen in plaats van kennis overdragen. Dus geen import van zonnepanelen of batterijen, maar het opzetten van (regionale/nationale) productiecapaciteit, dat is wat echt bijdraagt aan een betere wereld.
En dan nog iets wat iedereen ziet, het enorme gebruik van plastic bijvoorbeeld in de vorm van plastic flesjes voor drinkwater (en de hoeveelheid afval die dit veroorzaakt). Geen enkele EPR Systeem (Extended Producer Responcibility System) kan dit onder controle krijgen. Hier kan geen statiegeld- systeem tegen op.
Een verandering van het systeem is hiervoor noodzakelijk. Zorg dat ieder huishouden een waterfilter krijgt (ontwikkeld en geproduceerd in de regio). Daarmee wordt de noodzaak om water in plasticflessen te produceren/ te transporteren en weer op te halen, volstrekt overbodig. Het is toch bizar dat multinationals als Cocacola en Nestle, bergen geld verdienen aan drinkwater, en de winsten niet eens in het land waar het product geconsumeerd wordt terecht komen maar bij de aandeelhouders in een ver buitenland.
Kortom, verbeter mogelijkheden genoeg, alleen het ontbreekt de politieke wil om bestaande verdienmodellen (zelfverrijking) te herzien. Dat zal ook nooit van binnenuit gebeuren (rechts vervangt links, maar essentieel verandert er niets). Dus mijn vraag blijft, hoe kunnen we deze landen, deze mensen ondersteunen bij een transitie naar een duurzame samenleving waar de kloof tussen arm en rijk kleiner wordt en corruptie en zelfverrijking geminimaliseerd wordt.