Reisverslag 2: 16 september 2019
We zijn inmiddels in Ecuador en morgen gaan we de grens over naar Peru.
We hebben 4500 km gereden.
En een trip over de rio Solimoes gemaakt naar Manaus ( 4dagen met een boot).
Terug gevlogen, de motor weer opgehaald bij Linda en toen vertrokken op onze reis naar het zuiden.
De eerste stop was de Tatacoa dessert. Heel indrukwekkend en leuk om ana te komen rijden, via een offroad track van ruim 25 km.
De dessert is ontstaan door overbegrazing veroorzaakt door de jezuïeten.
Daarna door naar Ecuador. De grensovergang liep heel soepel. In Tulcán hebben we ook geprobeerd een SOAT te kopen (een WA verzekering), maar voor buitenlanders is die helaas niet te koop. De dekking is ook niet bijzonder.
We zijn inmiddels meerder bergkammen en ruggen overgestoken, In Colombia ruim 60 km offroad, was lastig maar ging goed. In Ecuador vooral om hoog en omlaag waarbij boven we soms in de wolken rijden (mist) en in het dal het erg warm is.
Het rijden en reizen gaat prima. Afhankelijk van de kwaliteit van de weg kunnen we rond de 300 km per dag afleggen en zijn dan vaak begin van de middag op de plek van bestemming, dus kunnen dan nog even rondlopen en rustig eten. We proberen ongeveer 1 keer per week 2 dagen op 1 plek te zijn.
We hebben nu een grensovergang gehad, en die ging soepel, ook (politie) controles onderweg, zijn voor ons geen belemmering, ze laten ons altijd doorrijden.
In Ecuador hebben we vooral de E35 (Pan Americana Sur) gevolgd. Dat is bij vlagen een echte snelweg (3 baans) en hele stukken een gewone provinciale weg. Het verkeer lijkt hier een stuk rustiger dan in Colombia. De mensen zijn ook rustiger. Het lijkt net of de verschillen tussen arm en rijk wat minder groot zijn hier. En er bij de bouw iets meer op de details wordt gelet.
Morgen gaan we door naar Peru. We pakken hiervoor de minst bekende grensovergang. Waarschijnlijk weer ruim 60 km offroad naar La Balsa.
De dagetappe tot aan Jaén, de eerste grotere stad met een hotel op booking is ongeveer 300 km.
De rustgdagen in Vilcabamba hebben we gebruikt om de trip door Peru uit te stippelen en deze gaat vanuit Jaén weer naar de kust en daar pakken we de Pan Americana weer op.
Overdenkingen:
Wel maak ik me hier erg zorgen over de duurzaamheid, het besef is er zeker bij individuele mensen, maar de grote gemene deler trekt zich nergens iets van aan. Hoe deze samenleving van fossiel af moet, geen CO2 meer uitstoot en landbouwgronden verantwoord beheerd?
Want zelfs de traditionele werkwijze zijn te heftig voor de steile hellingen waarop gewerkt wordt. De (over) bevolking problematiek is hier goed te zien, de trek naar de steden, de overbevolking van de steden en de enorme verschillen tussen arm een rijk. Je weet eigenlijk net goed waar je moet beginnen. En dat was ook opvallend, in Colombia zijn er in het najaar weer verkiezingen en iedereen praat er gewoon openlijk over dat het allemaal corrupte politici zijn. Dus daarop vertrouwen is ook niet mogelijk.
Ps ruim 75% van de elektriciteitsvoorziening in al deze landen is hydro-elektriciteit, dus dat is al wel heel fijn, en waar wij komen is er eigenlijk altijd wel aansluiting op het landelijke netwerk.
Maar het transport (?), de luchtverontreiniging in de dalen in de Andes (grotere steden, er is veel smog) en congestie.
Kortom, ik heb nog wat km te maken om over oplossingen na te denken en te genieten van de ruimte (want die is er ook), de mensen, de natuur.