20 augustus 2019
Reisverslag 1:
We zijn inmiddels een maand onderweg en in die maand is er veel gebeurt en is de tijd omgevlogen.
Normaal had ik allang weer mijn hoofd bij het werk, maar dat hoeft nu niet -😊
De beslommeringen in Bogotá en Cartagena hebben jullie al meegekregen.
Inmiddels dus 2 weken met motor op pad en het gaat geweldig.
Natuurlijk eerst het avontuur om naar Punta Galinna te rijden. Dat was in 3 dagen ruim 500 km off road. Echt super. Het is wel zwaar om met Margje achterop off road te rijden, gaat ook langzamer en zand is helemaal onmogelijk, maar het is allemaal gelukt.
We zijn 2 keer gevallen (omgevallen), het voorwiel draait weg en er is geen houden meer aan. Ik ben 2 keer met mijn voet onder de koffer terecht gekomen (wel pijnlijk, maar geen schade).
Na de eerste dag (om dus in Cabo de Vela te komen) bleek de inspanning en de warmte zijn tol te eisen. ’s-Nachts heel slecht geslapen, waarschijnlijk toch een soort heat stroke opgelopen. Margje heeft ’s morgens bij de lokale Pharmacia een dehydratiedrankje gehaald en daarmee mij er weer bovenop geholpen. Kortom even een verplichte rustdag ingelast, wat geen straf was.
Wat ook een ervaring was, was dat er bij de Wayuu dorpen wegversperringen waren aangebracht door kinderen/ moeders door draadjes over de weg te spannen. Je moest daar dan water en/of oploskoffieen/ of koekjes geven, waarna het touwtje werd gezakt. Op aanraden van onze gids hadden we fors ingeslagen. Champú, onze gids, had een hele zak met waterzakjes bij zich en Margje had een tas vol oploskoffie/koekjes). In een dorp was vaak niet 1 draad over de weg, maar verschillende vlak achter elkaar.
Daarna vanuit Riohacha naar Valledupar, Bucaramanga en nu Villa de Leyva (een soort openluchtmuseum stadje).
De weg kent vele varianten, zoals:
- gewoon goed geasfalteerd;
- geasfalteerd maar met veel gaten;
- dubbel rijstroken (bijna een snelweg); dat schiet lekker op
- berg op en berg af (enkelbaans), veel bochten en helemaal naar boven en dan weer helemaal naar beneden), dus veel hoogte meters;
En vele avonturen op de weg:
- veel zeer grote vrachtwagens (die maar heel langzaam berg op kunnen), en veel auto’s er achter die niet kunne inhalen (gelukkig kan dat met een motor wel);
- een paar keer stil gestaan in een lange file als gevolg van een ongeluk of pech met/van vrachtauto’s (zoals falende remmen);
- een enorm hoosbui mee gemaakt, waarna er ook veel takken over de weg lagen;
- en het laatste stuk ook weer halfverhard/ offroad.
We zijn er nog niet helemaal uit, maar het lijkt erop dat onze gemiddelde snelheid ergens rond de 50 km per uur ligt. Dus de afstanden die we af kunnen leggen per dag zijn niet groot (250-350 km).
Ik heb het vermoeden dat een auto hier nog geen 25 km per uur haalt.
De motor houdt zich geweldig, lekker soepel berg op berg af, we hebben zelfs met bepakking de meeste trekkracht van alles wat er zich op de weg begeeft -😊
Er zijn veel controleposten onderweg, zowel van politie als van het leger, maar motoren en wij dus ook mogen altijd doorrijden. Ook bij de ongelukken die we gezien hebben mochten de motoren vooraan aansluiten en konden we snel weer verder.
Wij tanken bij benzinestations, die zijn er genoeg, maar er wordt ook veel benzine langs de kant van de weg aangeboden. Hiervan zeggen onze gastheren dat we die niet moeten nemen omdat er water en zand in kan zitten. Dit is gesmokkelde benzine uit Venezuela.
Ook hebben we heel veel vluchtelingen (uit Venezuela) langs de weg gezien die lopen met hun hele gezin en heel weinig bezittingen (heel triest). De weg die wij hebben afgelegd is eigenlijk de eerste grote weg na de grens, vandaar.
De overnachtingsplekken die we vinden zijn prima, beetje klein, om alle bagage en motorpakken ed uit te kunnen stallen en laten drogen (of van het zweet of van de regen), maar schoon en goede bedden.
We willen vanaf Villa de Leyva (ga straks wat foto’s maken) naar een finca van een kennis, is ongeveer 250km. Daar blijven we denk ik een dag, dan naar Bogota om de vlucht naar Letitia te boeken. Daar pakken we de boot naar Manaus en vliegen weer terug naar Tabatinca (Braziliaanse zijde van het drielanden punt). Jeroen Ijgosse heeft ons veel goede tips gegeven voor de tocht over de Amazone.
Foto’s van ons bezoek aan de Finca van de familie Torres
