wereldreis
Hier is de link naar de eigen website van deze site.
De site ligt in een bizar gebied, minstens 20 km2 aan suikerriet, onder beheer van een multinational, in de woestijn en dus alleen met veel irrigatie te bebouwen (mono cultuur en uitputting) en de gewone mensen hebben er nauwelijks profijt van.
Vanuit Vilcabamba zijn we naar de kleine grensovergang La Balsa gereden. Ruim 150 km, waarvan zeker 60 km onverhard. De geasfalteerde weg was op een paar stukken na prima. Wel wil de berg de weg af en toe terug claimen, wat resulteerd in enorme grond verschuivingen zowel aan de berg, als aan de dal kant. We hebebn veel hoogtemeters gemaakt. Het profiel volgt.
De overgang zelf ging weer soepel en de douane was erg behulpzaam en aardig. We hebben in La Basa gelunched. Vanaf La Balsa was het een asfaltweg het dal in. We konden een goede gemiddelde snelheid behalen waardoor we op tijd (ruim voor het donker) in Jaén aankwamen.
Daar een nieuwe simkaart gekocht en de SOAT geregeld. Het was er erg warm (+ 30 grd) en met het raam open erg lawaaierig op straat. Maar goed verder prima geslapen.
Gisteren door naar Trujillo, dat is ruim 500 km verderop. Je rijdt vanuit de bergen het dal in. De weg is goed en vanaf Chiclayo kom je weer op de Pan America en wordt het soms zelfs een dubbelbaans snelweg. de omgeving hier langs de kust is bizar. Het is erg droog, veel grote (geirrigeerde) bedrijven, veel armoede en je rijdt echt door de woestijn, alleen is de temperatuur lager als gevolg van de invloed van de Pacific.
Vandaag vanuit Quito naar Riobamba gereden. Een goede weg, soms zelfs 4 baans. Na Ambato de weg door het natuurpark Chimborazo genomen. daarbij zijn we tot op 4400 meter hoogte gekomen (koud en hele harde wind) maar o zo mooi en nauwelijks verkeer. Onderweg ook nog wat Vicunas gespot.
Vanmorgen nog even langs de kathedraal van Las Lajas gereden en toen de grens over.
Alles ging heel soepel. Wel heel veel vluchtelingen uit Venezuela die stonden te wachten op toegang, maar voor ons is er een aparte rij, dus we waren meteen aan de beurt. We zijn meteen in Tulcán gebleven om ook de simkaart en de verzekering te regelen, en de begraafplaats te bekijken. Een rustig dagje. Wel weer een ervaring, want in Ecuador moet iedereen een SOAT hebben (soort WA verzekering voor de auto/ motor) maar buitenlanders kunnen deze niet kopen. We zijn daarvoor bij de ANT geweest (Agencia Nacional de Transito). In Tulcan heeft iedereen het over het kerkhof, dat is inderdaad heel bijzonder. De hagen zijn in allerlei vormen gesnoeid, echt prachtig!
Natuurlijk zijn de evenaar overgestoken, even snel gestopt en wat foto’s gemaakt.
ps kijk ook af en toe bij foto’s , nu staan er bijv foto’s van Popayan bij.
De motor was gewoon te zwaar, dus we hebben in Bogota nog een keer kritisch gekenen wat er mee moest en hebben ruim 10 kg bij Linda achtergelaten. tegelijkertijd hebben we waterdichte tassen gevonden waar het gereedschap en de reserveonderdelen in kunnen, en dan voor bij de tank.
Via internet hebben we een bedrijfje gevonden die waterdichte zakken maakt: adventurebags
Het was even zoeken naar de fysieke winkel/ atelier, maar we zijn geweldig geholpen en zijn heel blij met de nieuwe tassen. De motor is weer een stuk handelbaarder geworden. -:)
in de Tatacoa woestijn hebben we ook een avond sterren gekeken. Op onze rug, naar het zuidelijk halfrond gekeken.
